1 kere oturduk kırmızı koltuklu bi masada başka kimse yoktu. 1 saat kadar konuştuk başka insanlardan, bunun acısı hala bi köşede durur. her cümlenin sonunu "çünkü ben seni seviyorum"a bağlamamak için kendi boğazımı kestim fark etmedi. zaten onun gözü de kalbi de bi bana hep toktu.

özlenmek istediği her an kendimi onu özlerken buldum. çünkü istiyordu. birini seviyorsanız yukarıdaki paragrafın gerçeği kalbi ne kadar kırarsa kırsın görmüyorsunuz çünkü istiyordu anlatabildim mi daha önemli bi şey tabi ki yoktu.

1 kere oturduk kırmızı koltuklu bi masada başka kimse yoktu. hatırlar mı onu bile bilmem ama o benim kendimi ilk susturuşumdu.